تحليل آمارهاي فوت در ايران

منظور از فوت يا مرگ در كاربرد عرفي، پايان يافتن حيات انساني و در جمعيت شناسي، مجموعه مرگ هايي است كه در يك جامعه يا گروه اجتماعي در يك سال معين اتفاق مي‌افتند. مرگ انسان ها از پيش از تولد آغاز شده و با گذشت زمان، قابليت ميرائي افزايش مي يابد.

در مطالعات جمعیت شناسی تعداد واقعه فوت در زمان های معین از اهمیت به سزایی برخوردار است و معمولا با استفاده از داده های مربوط به واقعه فوت میزان های مختلفی محاسبه می شود که می تواند مبنای بسیاری از محاسبات و تحلیل ها در مطالعات جمعیت شناسی به ویژه در برآوردها و پیش بینی های جمعیتی باشد. علاوه بر اين شاخص اميدزندگي در بدو تولد شاخص بسيار مهمي است كه در محاسبه شاخص هاي توسعه جوامع كاربرد دارد. اما اين شاخص به تنهايي نمي تواند براي برنامه ريزي و سياست گذاري هاي بهداشتي و ارتقاء سلامت جامعه كاربرد داشته باشد. 

چنانچه مرگ و مير برحسب علت، جنس و الگوي سني شناسايي و به دقت ثبت شود، مي توان گلوگاه ها را مشخص نموده و با برنامه ريزي هاي مناسب بهداشتي ، سلامتی و پزشكي و... نسبت به كاهش سطح مرگ و میر در جوامع برنامه ريزي نمود.

اين مقاله كاري است مشترك با جناب آقاي نورمحمد جاويد كه در مجله دو ماهنامه آمار شماره 23 به آدرس زير منتشر شده است:

http://amar.srtc.ac.ir/article-1-254-fa.html